Het Boeremapark .. door de ogen van een vogelaar (2)

Degenen die mijn vorige bijdrage hebben gelezen, weten dat ik niet zomaar gewoon buiten kan lopen. In het voorjaar geldt dat nog meer dan in andere jaargetijden. Nog alerter op geluiden, nog vaker de blik op de lucht gericht. Want dit is de tijd waarin de zomervogels terugkeren uit het diepe zuiden, na een vaak onvoorstelbaar lange reis.

Het begint al eind februari, begin maart, met de eerste grutto’s. Dan volgen de lepelaars en het eerste zangvogeltje, de tjiftjaf – hoewel die de laatste jaren, net als de zwartkop, steeds vaker hier in de buurt blijft rondhangen. Maar dan komt april, en dan barst de boel pas goed los. Zeker bij milde temperaturen en een zuidelijke wind kan het heel hard gaan. Ineens hoor je overal fitissen, roodstaarten, zwaluwen, blauwborsten, rietzangers … en zo tegen het eind van de maand of begin mei arriveren tenslotte de echte zomerkampioenen: zomertortel, gierzwaluw, wielewaal en koekoek.

Benieuwd naar wat er van al die lange afstandreizigers is teruggekeerd in het Boeremapark, kuier ik op een zonnige aprilochtend met mijn ogen en oren wijd open over de paden. De landelijke kapwoede van de afgelopen winter heeft zich ook hier laten gelden, al valt de schade mee (maar wat is één van de rododendronbosjes ontzettend lelijk en ruig gesnoeid! Dat ligt nu zó open dat er geen vogel meer zal broeden). Maar over het algemeen wordt het groen al aardig dicht, en rond de Amerikaanse frambozen zoemt het inderdaad van de hommels en bijen. Ik word verwelkomd door een luid zingende zwartkop, die wordt gevolgd door een tjiftjaf, een winterkoning, een roodborst, een merel, nog een zwartkop, een fitis en zowaar een gekraagde roodstaart. Maar de grootste verrassing is een wat krasserig, schel liedje dat uit één van de bosjes klinkt. Ik moet even in mijn herinnering graven voor ik het weet. Het is ook alweer even geleden dat ik hem voor het laatst heb gehoord; hij wordt steeds zeldzamer, en vorig jaar heb ik hem vergeefs gezocht. Maar hier, in het Boeremapark, zit hij te zingen alsof hij nooit is weg geweest: de spotvogel! Misschien is het een passant die hier even is neergestreken … maar ik hoop vurig dat dit zijn zomerverblijf is.